Είναι κι απόψε η σιωπή μια σκοτεινή αγκαλιά,νεράιδα που 'χει μυστικά και λόγια κλειδωμένα...Από την άκρη των ματιών το δάκρυ μου κυλά και καταλήγει αλμυρό σε χείλη σφραγισμένα...Βρες το κλειδί ν' ανοίξεις την καρδιά μου μα μην τρομάξεις...μάτια μου και φύγεις μακριά μου.Θ' αφήσω τώρα τη σιωπή,τη γλώσσα των ματιών να πούνε όσα δεν μπορούν τα χείλη δεν τολμάνε.Ν' ανοίξεις πόρτα και να μπεις και να 'σαι πυρκαγιά.Και να μου λύσεις τα δεσμά του χθες, που με πονάνε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου